سیدالشهداء با توجه به شرایط خاص زمان،چارچوب کلی سیاست خویش را در برخورد با حکومت پلید یزید بر اصل مخالفت و عدم سازش با حکومت وقت قرار دارد و در واقع رسالت سیاسی حسین در آن دوران تاریک این بود که سلطنت شوم امویان را رسوا ساخته تا اسلام و مسلمانان از فتنه و تباهی نجات یابند. از آنجا که هدف آن حضرت مربوط به یک عصر و زمان خاص نبود بنابراین بررسی سیره سیاسی آن بزرگوار در هر زمان باعث باز شدن گره های زیادی از جامعه خواهد گردید. اما متأسفانه در بعضی مواقع رفتارهای نادرست سیاست پیشگان باعث شده که بسیاری از افراد، تنها مصداق سیاست ورزی را دروغ و تزویر به حساب آورند و چنین نگاهی به سیاست، به خصوص در زمینه سیره امام حسین مانع ایجاد رابطه ای هدایت جویانه با این موضوع خواهد گردید. بنابراین با دقت و توجه در سیره سیاسی ابا عبدالله می توان به یک بینش صحیح سیاسی در این زمینه دست یافت. از طرف دیگر اغلب به واقعه عاشورا از منظری عاطفی توجه شده که هر چند این موضوع ارزشمند است اما باید در نظر داشت که داشتن چنین بینشی، نوعی یکسونگری به این واقعه خواهد بود، بنابراین توفیق برقراری رابطه ای عقلانی با این موضوع از ارزش والایی برخوردار است. نکته مهمی که در این زمینه وجود دارد این است که فعالیتهای سیاسی امام حسین محدود به واقعه کربلا نیست، بلکه آن حضرت در دوران زندگی پدر بزرگوارش و همچنین در دوران امام حسین موضعگیری های سیاسی مهمی انجام دادند که تجلّی واقعی این موضعگیری های سیاسی در واقعه عاشورا نمایان شده است. هدف اصلی انجام این تحقیق کشف حقایق بیشتر پیرامون سیره سیاسی امام حسین می باشد. از جمله می توان به چگونگی به وجود آمدن قیام عاشورا که در واقع مسبب اصلی این قضیه فردی جز معاویه و فرزندش یزید نبودند اشاره کرد. همچنین مدیریت عالی آن حضرت در طول جریان عاشورا و علل جاودانگی قیام عاشورا در طول اعصار بیان گردیده است. و روشی که در این زمینه مورد استفاده قرار گرفته روشی کتابخانه ای است که با مطالعه در کتابهای تاریخی معتبر به دست آمده است. همچنین واژگان کلیدی این تحقیق عبارت است از: سیره ، سیاست و امام. تحقیق حاضر در سه فصل بیان گردیده که عبارت است از : فصل اول: سیاست گذاری های امام حسین در طول قیام عاشورا . فصل دوم: فعالیتهای سیاسی امام حسین در دوران زندگی . فصل سوم: نتایج عملکرد سیاسی سیدالشهداء پس از واقعه عاشورا از نتایج مهمی که در این تحقیق قابل مشاهده است این است که واقعه عاشورا تنها در سال 61 هجری به وجود نیامده بلکه سیاست های الحادی و انحرافی عناصر فاسدی مانند معاویه، زمینه را برای به وجود آوردن واقعه عاشورا مهیا ساخته است. امام حسین با توجه به برخورداری از شایستگی های لازم برای رهبری قیام عاشورا، این نهضت را از آغاز تا پایان و نیز پس از آن و با در نظر گرفتن همه مهارت های سیاسی و اجتماعی به خوبی رهبری نمود. مهمترین درسهای سیاسی عاشورا عبارت است از: عدالتخواهی ، باطل ستیزی، امر به معروف و نهی از منکر، ولایت پذیری، تولّی و تبّری، جهاد، پیام رسانی ، اصلاح ، الگوسازی، تدبیر و برنامه ریزی . زینب ( سلام الله علیها) پس از شهادت برادر، به طور مهیّجی ضایع شدن حقوق شهیدان خاندان اهل بیت را در نظر مردم کوفه مجسم ساخت و با سخنرانی های حماسی، احساسات دردناک آنان را که با ندامت و خواری توأم بود برانگیخت. و در نهایت می توان گفت مهمترین راز ماندگاری عاشورا، عامل تبلیغ می باشد.

کلمات کليدي

سیره- سیاست-
نويسنده : الهه حجی مقدم
خراسان
سایت حوزه