​برای ترسیم سیمای علمی و نقش بارز امام باقر (ع) در حوزه 

ی معرفتی اسلام، از سه زمینه میتوان بهره جست:

الف – آن چه اندیشمندان، فقیهان و صاحبنظران علوم اسلامی، 

طی قرون متمادی دربارهی آن حضرت گفتهاند.

ب – شمار شاگردان و تربیت یافتگان مکتب آن امام، و نیز وجود 

چهرههای درخشان علمی و معنوی در میان ایشان.

ج – شیوهی زندگی و درسهای عملی، و نیز آثار علمی بر جای 

مانده از آن پیشوای الهی.

هر یک از این سه منظر، خود میتواند بیانی رسا در توصیف 

شخصیت باقرالعلوم (ع) باشد و به هر کدام میتوان بسنده کرد، 

اما از آن جا که در بررسی این زمینهها، مجال استقصا نیست، از 

هر خرمنی، خوشهای برگرفته، به قدر توان از جلوههای آن آفتاب 

سود باید جست.

برگرفته از کتاب امام باقر علیه السلام جلوه امامت در افق دانش 

نوشته آقای احمد ترابی