يا اباصالح

اميد گمشده ي سرزمين سبز خدا

امام مثل پيمبر،پيمبر فردا

تمام وسعت صحرا به عشق تو سبز است

بهشت ساكن صحراي توست زين گلها

كمي فرات ز سرداب آبي ات آور

كه تشنه هاي تو لب تشنه اند،اي دريا

چقدر سفره ي سبز تو چون علي ساده است

علي ترين ِ قبيله ، محمد دنيا

شب طلوع رُخت آسمان تبسم كرد

و موج موج فرشته به خاك شد پيدا

به وقت آمدنت آسمان تلاطم داشت

و سامرا به مدينه فقط تبسم داشت

تو آمدي و زمين مثل عرش زيبا شد

تو آمدي و دل آسمانيان وا شد

حقيقت است به يك گل بهار مي آيد

به احترام تو هر تاك مثل طوبا شد

خدا به نور تو از بسكه روشني داده

كه آفتاب دگر محو در تماشا شد

مقامت آرزوي قلبي كليم خداست

عصاي او به نگاه شما ز جا پا شد

مسيح آمده سجاده ي تو در دستش

وز اشتياق نفسهاي تو مسيحا شد

خدا دعا گويت از راه غيب ميباشد

علم به دوش سپاهت شُعِيب ميباشد

اگرچه خانه ي تو عرش آسمان باشد

تمام خاك زمين سرزمينتان باشد

محبت تو فراتر ز مادر و پدر است

نديده ايم كسي چون تو مهربان باشد

نديده ايم در اين نكته هيچ ترديدي

بهشت قطره اي از خاك جمكران باشد

كدام جاده به تو ميرسد نگو كه چنين

مسير خانه ي تو شهر بي نشان باشد

تو از قبيله ي طاووس آسمانهايي

كه جلوه هاي زلال تو بي كران باشد

دل مرا تو ببر هر كجا به همراهت

امام جمعه ي سهله خدا به همراهت

دعاي ما تو بيا و دگر اجابت كن

براي ديدن خود صبح جمعه دعوت كن

چقدر جمعه نشيني چقدر ندبه و اشك

براي آمدنت با خدا تو صحبت كن

بيا و ظلمت شب را به جاي خود بنشان

ميان ما و سحر روشني تو قسمت كن

فقير دست كريم توام عزيزالله

خداي بنده نوازي كمي محبت كن

مه تمام ، فلك پر ستاره ميباشد

هنوز سيصد تو نيمه كاره ميباشد

از آسمان خدا چون ستاره مي آيي

به روي اسب سپيدي سواره مي آيي

بهار باغ خدا ، اي زلال تر از گل

به وصف خلقت گل استعاره مي آيي

شنيده ام كه اگر خوانمت اباصالح

به چشم به هم زدن و يك اشاره مي آيي

تمام افضل الاعمال من دعا به شماست

قيامت است ظهورت دوباره مي آيي

بپوش جوشن پيغمبر خدا را مَرد

به خاطر همه با ذوالفقارتان برگرد